Zondag 19 mei vindt voor de 7e keer de Diabetes Classic plaats in Smilde (Drenthe). De Diabetes Classic is een sponsorfietstoertocht om geld bijeen te brengen voor de bestrijding en preventie van Diabetes. Het evenement is een initiatief van voormalig wielrenner Martijn Verschoor en wordt georganiseerd door Stichting Diabetes Type 1 en Topsport.
Wie is Martijn Verschoor?
Martijn was 7 jaar lang profwielrenner bij Team Novo Nordisk en werkt nu bij Zkope Healthcare, het bedrijf dat onder andere de CGM (Continue Glucose Monitor) van Dexcom distribueert in België en Nederland.
Naar aanleiding van de ophanden zijnde Diabetes Classic hadden wij een kort gesprek met hem.
Martijn Verschoor: in 2016 haalde de Diabetes Classic €1.638 op voor betere diabeteszorg voor kinderen in Rwanda.[/caption]Wanneer kreeg je diabetes en hoe werd dit ontdekt?
Op mijn dertiende deed ik aan voetbal en schaatsen en ik merkte dat mijn conditie in de winter plots sterk achteruit ging. In het voorjaar begon ik steeds meer te drinken, te plassen en verloor ik heel veel lichaamsgewicht. Dit baarde mijn ouders zorgen en daarom gingen ze met mij naar de dokter. Die stelde direct de diagnose van type 1 diabetes.
Heb je ooit gedacht dat je door je diabetes niet meer kon sporten?
Nee, eigenlijk niet. Toen ik 18 jaar oud was besloot ik zelfs de overstap te maken van schaatsen naar wielrennen en dit ging eigenlijk vrij soepel. Wielrennen werd toen mijn passie en werk.
Lukte het om je diabetes goed te regelen tijdens het fietsen?
Ik werd een redelijk amateurwielrenner en ik won meerdere criteriums. Maar ik merkte dat ik in de klassiekers kracht te kort kwam, doordat mijn glucosewaarde meestal niet binnen de streefwaardes zat. Vaak zat ik het merendeel van de wedstrijd te hoog; dus in een hyper. De oorzaak lag in het feit dat het bijna onmogelijk was om tijdens het fietsen mijn bloedglucose te checken. Je kan namelijk tijdens een inspanning op de fiets niet zomaar in je vinger prikken om je waarde te meten! Ik miste een glucosesensor waarmee ik mijn diabetes kon managen. Zowel tijdens inspanning als daarbuiten in het normale leven.
"Het is leuk om zoveel mensen bij elkaar te krijgen om samen een sportieve fietsmiddag te beleven. Uiteindelijk is beweging voor iedereen heel erg belangrijk, zowel voor mensen met diabetes als voor niet-diabeten."
Hoe kwam je uiteindelijk aan een sensor?
Mijn ouders zaten in het onderwijs en konden een sensor niet structureel betalen. Wel hebben zij dat voor mij één jaar gedaan en dat wierp direct zijn vruchten af. Daarom hebben mijn ouders destijds een stichting (Stichting Diabetes Type 1 en Topsport) in het leven geroepen om sponsoren te werven om mijn sensoren te kunnen betalen. Ik begon ook de top 5 in wielerklassiekers (<160km) te rijden en uiteindelijk won ik de eerste clubkoers en hierna al snel de eerste vrije koers. Dit opende voor mij veel deuren en zodoende reed ik het jaar erop in Amerika voor Team Type 1 en hier werden alle sensoren door de ploeg vergoed. Hierdoor werd Stichting Diabetes Type 1 en Topsport voor mij in principe overbodig.
Wat gebeurde er daarna met Diabetes Type 1 en Topsport?
De stichting bestaat nog steeds en organiseert jaarlijks de Diabetes Classic om geld in te zamelen voor onderzoek naar en de genezing van type 1 diabetes. Ook ondersteunt de stichting een paar jongeren met topsportambities om bijvoorbeeld een sensor te bekostigen, zodat zij hun sport goed kunnen uitoefenen. Daarnaast doneert de stichting ook aan de DVN voor de begeleiding van jongeren. De Diabetes Classic haalt elk jaar tussen de 15.000 en 20.000 euro op. In 2016 ging een deel van de opbrengst naar Rwanda voor betere diabeteszorg voor kinderen.
Schrijf je in voor de Diabetes Classic 2019!
JDRF Nederland steunt actief de petitie van Loes Heijmans en Orietta Koster voor sensorvergoeding.