Hij koos niet voor de studie biologie omdat hij op zijn 18de de diagnose Type 1 Diabetes kreeg. De interesse voor het menselijk lichaam, de natuur, dieren en simpelweg het leven was er al veel langer. Matthijs Graner wilde eigenlijk geneeskunde studeren. Maar werd drie keer uitgeloot. ‘Het kriebelt nog steeds.’
Na het sporten had hij veel dorst. Matthijs Graner merkte ook de dagen daarna dat de dorst niet te lessen was. Verder had hij eigenlijk geen klachten op dat moment. Maar na een dag op vier zei zijn moeder een tikkeltje gekscherend dat het misschien diabetes zou kunnen zijn. ‘Toch maar even langs de huisarts om te laten controleren’, dacht Matthijs.
Achteraf is hij blij dat de pubertijd al achter hem lag toen hij de diagnose type 1 kreeg. ‘Ik heb geen idee hoe ik had gereageerd als ik het eerder had gekregen. Maar ik moet ook zeggen dat ik een verantwoordelijk persoon ben. Mijn levensstijl is er ook niet echt door veranderd. Alleen drink ik sindsdien koffie zonder suiker.’
Bachelor biologie
Als patiënt en als bioloog borrelt bij Matthijs vaak de vraag op hoe het komt dat insuline producerende bètacellen in zijn lichaam zijn vernietigd. ‘Dat je eigen lichaam je eigen cellen aanvalt. Dat is een vraag die me bezighoudt. Dat vind ik zo opmerkelijk.’
Na het eerste jaar biologie aan de Rijksuniversiteit Groningen, besloot hij de bachelor in Utrecht te vervolgen en koos hij daarna voor de master Science Education and Communication. De kennis die hij tijdens zijn studie heeft opgedaan, wil hij mede inzetten om een platform van de grond te tillen voor jongeren met type 1. ‘Toen ik te horen kreeg dat ik diabetes had, merkte ik dat er op internet weliswaar veel informatie voorhanden was over diabetes, maar dat deze informatie nergens logisch gewordend was en dat veel bronnen elkaar tegenspraken. Daarbij is de informatie vooral gericht op kinderen en ouderen, terwijl jongeren vrijwel niet werden aangesproken. Dat heb ik gemist.’
Vandaar dat de nu 25-jarige Matthijs besloot om met twee vrienden die ook type 1 hebben een platform op te richten voor jongeren. De doelgroep is tussen de 18 en 35 jaar. Ook al is de leeftijdsgrens niet zo heel hard, volgens Matthijs. De plannen zitten nog in een pril stadium, maar de ambitie is er niet minder om. ‘We willen een landelijke organisatie worden waar jongeren alle informatie kunnen krijgen over de ziekte. Daarbij worden de nieuwste onderzoeken rond type 1 besproken, zijn we een weblog (http://eendiabetes.wordpress.com/) begonnen, bieden we jongeren de mogelijkheid om met elkaar in contact te komen en kunnen ze met vragen bij ons terecht. Bovendien houden we een agenda bij met eigen activiteiten en die van andere diabetes organisaties.’
Zo zette Matthijs een oproep op de facebookpagina van eendiabetes voor de JDRF Walk. Hij vindt het een goed initiatief van JDRF Nederland: ‘Om geld in te zamelen kunnen jongeren worden uitgenodigd om deel te nemen aan diverse activiteiten, waaronder de JDRF Walk die op 2 juni plaatsvindt. Zulke initiatieven laten de genezing van diabetes steeds dichterbij komen.’
Sociale media bieden veel mogelijkheden. Matthijs Graner en zijn twee vrienden zoeken nog sponsors (info@eendiabetes.nl) om hun project een flinke impuls te geven.
Vrijwilliger
Eigenlijk zet hij zich al vele jaren in als vrijwilliger voor jongeren met type 1. Matthijs gaat regelmatig mee als begeleider als er een kamp of andere activiteiten worden georganiseerd voor T1D patiënten. Toen hij voor het eerst als vrijwilliger meeging met een tienerkamp, dacht hij, dit is mijn doelgroep. ‘Het is zo’n uitdaging om te praten met deze jongeren. En dat je merkt dat ze een stuk opener worden. ’
Door het delen van ervaringen ben je tijdens zo’n kamp niet alleen vrijwilliger, maar ook een vriend voor ze, zegt Matthijs. ‘Iedereen heeft zijn eigen verhaal waarin diabetes een rol speelt.’
Zo’n kamp is volgens Matthijs een goede plek om te leren hoe anderen met hun diabetes omgaan en kun je in een veilige omgeving zelf ontdekken wat het beste werkt met betrekking tot je eigen diabetes. En kan je een berg beklimmen bijvoorbeeld of lange wandelingen maken? Matthijs is daar heel duidelijk in: ‘Je kan alles met diabetes. Er valt goed mee te leven ook al moet je goed opletten. Mijn motto is: laat je niet weerhouden door je diabetes.’
Dat hij T1D heeft daar is hij zich eigenlijk constant van bewust. ‘En als ik het even vergeet, dan herinnert mijn lichaam me er wel weer aan.’ Hij vindt het ergerlijk dat in de media en bij sommige mensen het idee leeft dat kinderen en volwassenen met type 1 niet gezond geleefd hebben. ‘Dat idee wil ik de wereld uit helpen.’ Uitleg geven over T1D vindt Matthijs interessant. Los van de zomerkampen waar hij aan meewerkt, vertelt hij jongeren graag over diabetes. ‘En zo ben ik toch een beetje met geneeskunde bezig.’