“Ik heb mazzel”
Het begon ooit met een ampul insuline en een injectiespuitje, bijna veertig jaar geleden in het ziekenhuis. “Veertig eenheden mag je spuiten, werd me verteld. Er was nauwelijks begeleiding en uitleg. Ik moest verder zelf veel uitzoeken.” Het zijn de eerste stappen van Ada, toen bijna 21 jaar oud, in de wereld van type 1 diabetes. In de afgelopen decennia maakte ze veel ontwikkelingen mee: van ijzeren pinnetje om in je vinger te prikken tot goed ontwikkelde bloedsuikermeters én van injectiespuitjes en dieetlijsten tot de insulinepomp.
Ada’s enthousiasme is overduidelijk: haar Medtronic 670G-insulinepomp met bijbehorende continue glucosesensor is een combinatie waar ze jaren geleden niet van had durven dromen. “Vroeger had je van die strips, om je bloedglucose te meten, en die verkleurden dan. Dan wist je: ik zit nu ongeveer tussen de 4,0 en 7,0. Daar kreeg je er dan niet zoveel van. Dus ik knipte ze ook weleens door, dan had je er twee.”
Het zijn taferelen waar mensen met type 1 diabetes nu niet meer mee te maken krijgen. Met de bloedglucosemeters en insulinepompen van nu zijn dat soort behandelmethodes verleden tijd. Alhoewel de keuze voor een insulinepomp voor Ada niet over één nacht ijs ging. “In het ziekenhuis kwam het weleens op tafel, maar ik hield dat eigenlijk altijd af. Ik dacht dat dat vooral handig was voor mensen met ergere klachten en zat niet te wachten op zo’n pomp aan mijn lijf.”
Vooruitgang
Ook meerdere ernstige hypo’s maakten niet dat ze overstapte op de insulinepomp. Pas later, toen het resultaat met de insulinepen met CGM niet voldoende was en het lastig bleek haar bloedglucosewaardes te regelen, stapte ze over. Echter de combinatie van een CGM in combinatie met een insulinepomp met stop bij laag, was doorslaggevend”, vertelt ze. Ik dacht: het is hopelijk echt beter zo. Bijkomend handig voordeel was dat ik minder losse spullen mee hoefde te nemen.
“Ik ben veel flexibeler”
Inmiddels vindt ze de voordelen van de insulinepomp enorm. “Vooral nu met de Medtronic 670G merk ik hoe handig het is. Maar ook de 640G-insulinepomp was al een hele vooruitgang”, aldus Ada. “Het spuiten, ook met glucosesensor, is toch lastiger in te stellen. Je langwerkende insuline gaat altijd in een grotere dosis. Nu ben ik veel flexibeler en regelt mijn pomp met automodus mijn basaal.” Het geeft haar rust en vrijheid en vooral veiligheid. “Het dwangmatige is eruit. Ik hoef minder met mijn diabetes bezig te zijn.”
Brief aan de verzekeraar
Het krijgen van die 670G-insulinepomp had wel wat voeten in aarde. “Ik gebruikte de 640G, maar zat aan het eind van de vier jaar, oftewel: tijd voor een nieuwe.” Uiteindelijk gebruikt ze een jaar een andere pomp, omdat de 670G verlaat is. Maar eenmaal beschikbaar wil ze toch echt die specifieke pomp. Ada schrijft daarom zelf een brief aan haar internist en aan haar zorgverzekeraar, waarin ze uiteenzet waarom die 670G-insulinepomp zo onwijs belangrijk is. “Ik heb het uit mijn tenen moeten halen, maar uiteindelijk kreeg ik hem.”
Ze snapt dat ze, met een continue glucosesensor en een insulinepomp die daarop anticipeert, bevoorrecht is. “Daarom wil ik ook zo graag laten zien wat het iemand met type 1 diabetes kan brengen”, motiveert Ada. De kosten van de sensor worden volgens haar ruimschoots gecompenseerd, doordat niet om de paar maanden een ambulance de straat in rijdt. De pomp en sensor voorkomen Ada’s ernstige hypo’s. “Ik heb mazzel met mijn CGM. Ik gun ieder ander ook een vergoede glucosesensor.”
Met type 1 diabetes kom je voor veel keuzes te staan, waaronder de keuze: pen of pomp. Wat zijn de voor- en nadelen van pentherapie? En wat zijn de plus- en minpunten van een insulinepomp? We bespreken het op donderdag 17 december tijdens een online informatieavond.